ประวัติวัด

ประวัติวัดบางโปรง

วัดบางโปรง ตั้งอยู่เลขที่ ๑๐ หมู่ ๒ ตำบลบางโปรง อำเภอเมืองฯ 
จังหวัดสมุทรปราการ ๑๐๒๗๐

สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย เนื้อที่ ๙ ไร่  ๔ ตารางวา 
อาณาเขตทิศเหนือยาว  ๒  เส้น  ๑๑ วา ติดต่อกับลำกระโดง
ทิศตะวันออกยาว  ๒ เส้น  ๑๘ วา ติดต่อกับลำกระโดง 
ทิศตะวันตกยาว ๓ เส้น ๑๖ วา ติดต่อกับที่ดินของคุณครูบัณฑิตย์ ศรีเขียว
ที่ธรณีสงฆ์ จำนวน ๒ แปลงเนื้อที่ ๒ ไร่ ๑ งาน

การคมนาคม มีถนนรถยนต์เข้าถึงวัดผ่านถนนปู่เจ้าสมิงพรายเข้าซอยวัดสวนส้มตรงมาเข้าถนนโรงไฟฟ้าพระนครใต้  พื้นที่ตั้งวัดเป็นที่ราบลุ่ม น้ำท่วมถึง

วัดบางโปรงสร้างขึ้น เมื่อประมาณ พ.ศ.๑๙๑๒ โดย เดิมเป็นที่ปลงศพ (เผาศพ) ในสมัยทีพระเจ้าอู่ทอง เสด็จตรวจราชการ ข้าราชการบริวารที่ตามเสด็จมา ได้ป่วยและถึงแก่กรรมด้วย อหิวาตกโรค หรือ โรคห่า (อังกฤษ: Cholera) คือ โรคระบาดชนิดหนึ่ง มีอาการท้องร่วง อาเจียน ร่างกายจะขับน้ำออกมาเป็นจำนวนมาก เรียกว่าอาการ "ลงราก" จึงเรียกโรคนี้ว่า "โรคลงราก" ก็มี และถ้าเกิดแก่ปศุสัตว์ เรียก "กลี"จึงต้องปลงศพในที่แห่งนี้ ชาวบ้านในแถบนั้นก็ใช้ที่แห่งนี้ปลงศพด้วย เลยเรียกว่า บางปลงครั้นสร้างวัดขึ้น ขนานนามวัดว่า “วัดบางปลง” เมื่อกาลเวลาผ่านไป นามวัดได้เปลี่ยนเป็น “วัดบางโปรง” เพื่อมิให้มีความหมายตรงกับคำว่า “ปลงศพ” หรือเผาศพ

วัดบางโปรงได้รับ พระราชทานวิสุงคามสีมาครั้งหลัง เมื่อวันที่ ๑๕ มกราคม พ.ศ.๒๕๑๓ 
เขตวิสุงคามสีมากว้าง ๔๐ เมตร ยาว ๘๐ เมตรได้ผูกพัทธสีมาเมื่อวันที่ ๗ มีนาคม พ.ศ.๒๕๑๔  
การศึกษา ทางวัดได้เปิดการสอนพระปริยัติธรรมตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๙๔